Çay Rengi Akşamlar

Bu ıssız yaylada, bu dağ başında
Kaynayan şu çaydan daha dost ne var?
Ve neden güneşin her batışında
Demli çay renginde iner akşamlar?

Çay bardaklarına gömülür güneş,
– Sonbahar akşamı, nemli ve serin –
Sohbetimiz ocak, sadrımız ateş,
Tadına doyulmaz tebessümlerin...

İkindi güneşi ufka inince
Meclis-i yârâna muhabbet yağar,
Gurûbun rengini içer gönlünce
Tam bu saatlerde demlenen çaylar.

Bir hâtırâ hüznü kuşatır kalbi
Sarı bir alevle yanar bahçeler
Dergâh iksiridir, yumşatır kalbi
Çayın buharında söner öfkeler...

Güz güneşi derviş olur, incitmez,
Işıltısı gönlü sevdâya salar.
Hasreti kendinden gayrıyla gitmez
Demli çay renginde inen akşamlar.

OSMAN BÜLENT MANAV