Üstüme üstüme gelme Erciyes

Şiir konusunda oldukça tutucu, yeniliklere kapalı biri olduğumu kabul ediyorum.. Aslında kapalı olduğum, kendimi kapattığım şey, yeniliklerden ziyade, bu konudaki riskler.

Şiir adıyla ortalıkta gezen manzumelerin kalite ve kalibre ortalamasının yerlerde süründüğü bir dönemden geçiyoruz; ve “güzel şiir”e rastlayabilme ihtimali, imkan dairesinin sınırlarını hayli zorlamakta... Bu sebeptendir ki, okumaya cesaret ettiğiniz her yeni şiir, dimağınızın selameti nâmına alınmış büyük bir risk bana göre.

Çok fazla şairi, çok fazla şiir kitabını okumaktansa, kendi zihin dünyamda kurmuş olduğum şiir kulübüne kayıtlı belli şairlerin belli şiirlerini, çok kez okumayı, kabilse ezberlemeyi tercih ederim. Siz sormadan ben söyleyeyim, nadir de olsa, bu kulübe yeni şairler ve/veya yeni şiirler kaydettiğim vâkîdir.

Belki de birçok dostumun adını hiç duymadığı Nevzat Çalıkuşu bahsettiğim kulübümün seçkin üyelerinden bir şair. Yirmi yılı aşkın bir süredir gıyaben tanıdığım Nevzat Çalıkuşu’yla bugüne kadar hiç karşılaşmadık ama, geçen gün feysbuk’ta “arkadaş” olduk…

Kaderin cilvesi işte…

Onun çok sevdiğim bir şiirinden bir bölümü iktibas ederek, kendisini size de takdim etmek istedim. 1978 yılında kaleme alınmış olan şiir, kendisinin “İklimler Değişir” kitabından:

ERCİYES'TE ULUDAĞ'LI ASKER

Üstüme üstüme gelme Erciyes
Tekinsizim, tedbirsizim bugün
Alıp başımı gitsem buralardan
Meheldir.

(...)

Üstüme üstüme gelme Erciyes
Hem ben Uludağ'lı askerim
Alınırım.
Şimdi benim dağımda da kar
Ovamda efkâr vardır.
Ağlarım.