Babam diye söylemiyorum, iyi adamdı...

Bülent Manav | 24 Temmuz 2013, İstanbul

Mut eşrafından Manav Koca’nın en büyük oğlu Yaşar Ali Manav, 17 Temmuz 2013 tarihinde, mübarek Ramazan-ı Şerif’in dokuzuncu günü, tasını tarağını toplayıp bu dünyadan göçtü.

Hani diyor ya Cemal Süreya,

Sizin hiç babanız öldü mü?

Benim bir kere öldü kör oldum

Yıkadılar aldılar götürdüler

Babamdan ummazdım bunu kör oldum..

Kaderin cilvesi… Kendi doğumgününden iki gün sonra hayata gözlerini yuman babamı, benim doğumgünümde toprağa verdik..  Mersin’de, Yahya Kemal’in Rindlerin Ölümü’nde tasvir ettiğini andırır bir kabristanda…

Ölüm asûde bahar ülkesidir bir rinde;

Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter.

Ve serin serviler altında kalan kabrinde

Her seher bir gül açar; her gece bir bülbül öter.

Zeki bir çocuk olmasına rağmen, ailevi sebepler, okumasına müsade etmedi. Kardeşlerinin ve bazı arkadaşlarının yüksek mektepler bitirmiş olması ve fakat kendisinin ortaokuldan sonra devam edemeyişi, hep bir ukde olarak kaldı içinde. Bu yüzden ondan en çok duyduğumuz sözlerden birisiydi “Oğlum, mutlaka okuyun. Mut çapında değil Yurt çapında adam olun…”

40 yıldan fazla ticaret yaptı lâkin asla veresiye yahut vadeli bir şey satmadı, vadeli bir şey de almadı. Kimseye bir kuruş borcu olmadığı gibi, kimseden de bir kuruş alacağı yoktu. Hiç banka kredisi kullanmadı, hiç kredi kartı olmadı. Hiçbir faturasını veya vergisini gününde ödemedi, hep en az bir gün öncesinden ödedi... Ara sıra hatırlayıp, imrenmiyor değilim hani…

Yazacak çok şey var elbette, ama sözün bittiği yerdeyiz ve burdan ötede kelimelerin hiç bir hükmü yok…

Cenaze merasimini icra eden hocaefendilerin dudaklarından dökülen çok hoş bir duayı hatırlıyorum:

“Allah Yaşar amcayı, korktuklarından emin, umduklarına nâil eylesin…”

Amin.