Bir ‘suyabatmaz’ almakla iş bitiyor mu?
Belki duymuşsunuzdur, Anadolu’da diploma için kullanılan bir tabirdir ‘suyabatmaz’. Diplomanın, hele hele iyi bir yerden alınmışsa, her ortamda işe yarayacağını ve sahibini boğulmaktan kurtaracağını ima eden, halkın “diploma sahibi olma”ya verdiği önemi yansıtan bir kelime.
Bu makale, Dişhekimliği Dergisi’nin 70. sayısında yayınlanmıştır. Temmuz 2006.
Dişhekimleri de, bugünün şartlarında oldukça sağlam ve güvenli bir “suyabatmaz”ın sahipleri olarak, birçok insana göre daha şanslı konumdalar. Zaman zaman stres katsayısını yükseltse de, kişiye emeğinin tam karşılğını alamadığı hissini verse de, dişhekimliği mesleğinin günden güne itibar kazandığı ve meslek sahiplerinin sosyal konumlarını daha yükseğe taşıdığı aşikar. Ekonomik kazanç da buna paralel elbette.
Fakat sözünü ettiğimiz bu “yükseğe taşıma” esnasında ortaya çıkan bir başka konuya daha dokunmak gerekiyor ki bu, eşzamanlı olarak hasta beklentilerinin de çıtayı yükselttiğidir. Bugünün hastaları, dünkülerden çok farklıdır ve daha zor beğenip daha fazla talepte bulunmaktadırlar. Gün geçtikçe daha çok hasta, daha çok şey bilmeye, öğrenmeye ve bunun sonucu olarak da taleplerini yükseltmeye başlıyor.
Dişhekimliği biliminin, çağın getirdiği baş döndürücü gelişmelere paralel olarak gayet hızlı gelişiyor olmasını da göz önüne aldığımızda, dişhekimlerinin ellerindeki “suyabatmaz”ların eskisi kadar ‘sızdırmaz’ olmadığını ve günden güne su almaya başladığını görüyoruz.
Avantajlar, dezavantaja dönüşmesin
Gelişen dişhekimliği bilimi, dişhekimlerine birçok yeni avantaj ve fırsat sunarken bir şeyi de ortadan tamamiyle kaldırıyor ki, o da şudur: Bundan böyle, okulda öğrenilen bilgileri kullanarak ve üzerine de tecrübeyi ekleyerek 30-40 sene meslek icra etmek ve ardından emekliye ayrılmak gibi bir lüksü yok dişhekimlerinin.
Artık her dişhekiminin, kendi bilgi birikimini besleyecek mecralara ihtiyacı var. Dergiler, kitaplar, kongreler, kurslar, seminerler, fuarlar... Bütün mecraları kullanmak ve gelişmenin gerisinde kalmamak gerekiyor. Aksi halde ipin ucunu kaçırmak ve çok erken bir dönemde “köhnemiş” konumuna düşmek işten değil...
Bilgisayar teknolojisi sayesinde dilimize giren ve benim çok sevdiğim bir kelimeyi kullanarak söyleyecek olursak, dişhekimleri kendilerini ve bilgi dağarcıklarını sürekli ‘güncellemek’ zorundalar artık...
Bu makale, Dişhekimliği Dergisi’nin 70. sayısında yayınlanmıştır. Temmuz 2006.
